Sarıya çalan geceliğiyle,
Sanki bir kış uykusuna
Hazırlanıyordu.
Alımlı bir kadının soyunması gibi,
Bir silkinişte atarken yapraklarını,
Utangaç bir tavırla,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Haklısınız hayat işte böyle ne güzel yüreğinize sağlık dost sıladan gurbete selam olsun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta