Üzülme Küçüğüm Şiiri - Tülay Taflan

Dostluğu,aşkı ve ihaneti gördüm
Alev alev yanan gözbebeklerinde
Şu yalan ve kahpe dünya üzerinde
Yaralıydın yalan bir sevda çemberinde
Kanlı akan gözyaşların hala yanaklarındaydı
Gururunada yediremezdin aslında ağlamayı
Ne volkanlar patlıyordu
Kimbilir o minicik yüreğinde
Dıştan bakınca nede dimdik
Nede güclü görünüyordun halbu ki
Koltuk değneklerine yaslanırcasına
Yıkıktı kalbin oysaki
Ama o yüzündeki o mahsum gülümseme
Dimdik ayaktaydı çoğu zaman herşeye rağmen
Oysaki bir orgide kadar narin,asil
Ve nazikki o minicik kalbin
Duygusaldı ve en kötüsüde karamsardı
Bir mücevher gibi uzak ve erişilmezdi sanki sana sevgi
Kime güveneceğini kimi sevebileceğini
Bilmiyor gibiydin sanki
Üzülme küçüğüm daha çok gençsin
Ne kadar kaskatılaşmış ne kadar donmuş görünsede
Şu kahpe dünya
Elbet sende gülersin kana kana
Daha çok küçüksün
Ağlama sakın değer bilmezlerin ardından
Gün gelir aradığın sevgi çemberini yakalarsın
Belki de gülersin geçmişi hatırladıkca
Hüzünlendiğin,karamsarlaştığın
Belkide ağladığın anlara..