Üzülme Dostum Şiiri - Mustafa Demirbaş

ÜZÜLME DOSTUM

En iyi dostum ağlıyordu,
O’nu sevgilisi terketmiş,
ansızın çekip gitmişti,
beni arama sorma demiş,
Arkadaşım şaşırmış,
Bir anlam verememiş,
Ve Bir isim koyamamış,
Ya Murat, bak bana dedim,
Nice aşklar yaşadım ben,
Bir hayır göremedim.
En hayırlısı budur,
İyi ki uçmuş gitmiş dedim,
Şaşırdı kaldı, hayretle baktı bana,
Ben gene yineledim,
Ve Aşkı anlattım ona,
Biliyor musun dedim,
Asla sevilmeyecek
Sözüne güvenilmeyecek
Tam çeşit çeşit kadın var
Saydım bir bir
Size de sayayım, dinlerseniz,
Belki bir aşk geçti başınızdan
Çok üzüldünüz.
Ama üzülmeyin, ve dinleyin.
Birincisi adı Melek olanlar,
Çünkü Melek’lerde hep şeytanı gördüm,
Sebepsiz bırakanlar mı?
Bırak gitsinler hainler sevilir mi?
Ve bir de sanal aşklar yani,
Ne aradıklarını bilmezler,
Ekran arkasından bol bol atar tutarlar,
Aynı anda dokuz kişiyi idare edenler mi?
Ve bunlar hayat boyu idarecidir hep,
Bir başkasının kolunda
Yakalama ihtimalin
Yüzde yüzdür.
Kendine peri diyenler,
Aynalara bakanlar, çok çok kapris yapanlar,
Çünkü aşkta kapris olmaz,
Senin kıymetini bilmeyene
Sende kıymet vermeyeceksin
Hikaye aslında çok uzun ya,
Sellerin ardına kapılma,
Ilık rüzgar sanıp lodosa tutulma,
Ateşten, uzak dur daima,
Bence aşkın en anlamlısı,
Kimseye tepeden bakmamak,
Maviyim, asilim, Yalı kızıyım
Diyenlerden, ömrünce uzak durmak,
Böbürlenip kendini büyük gören
Yalı kızına asla değer vermeyeceksin,
Onlar layığını buluyor zaten
Hiç üzülmeyeceksin,
Ya yalnız kalıp, kendi kendilerini yerler,
Ya, kendileri gibi,
Bir ruhsuzun eline düşerler,
Bırak, onların aşkı yere batsın,
O’nlar gitsin başkalarını aldatsın