Üzülme Diye Şiiri - Mehmet Nacar

Muhabbet mumunu ele yakmadım,
Aklında kalmasın, üzülme diye.
Çileli sırrımı canda sakladım,
Kimseler bilmesin, üzülme diye.

Yolunda ömürlük servet batırdım.
Gittiğim yerlerde yalnız oturdum,
Düşmanı arttırdım dostu bitirdim,
Halime gülmesin, üzülme diye.

Parklarda dolaştım garlarda yattım,
Tozlara belendim çamura battım,
Dünyamı gözüne gönüllü sattım,
Başkası almasın, üzülme diye.

Bandırıp yiyordum ekmeği suya,
Özlemle ağladı meyhanem meye.
Derdimi demedim yaban kimseye,
Bir haber salmasın, üzülme diye.

Hayal kovanında hüzün arısı,
Başıma toplanır gece yarısı.
Nöbette bekledim alçak birisi,
Kapını çalmasın, üzülme diye.

Sevginle suladım sevda bağımı,
Bakışın devirdi gönül dağımı.
Dostundan sakladım hasta çağımı,
Gözlerin dolmasın, üzülme diye.

Alnıma yazılan kara yazı mı?
Yazının kalemi yarin nazı mı?
Hasrete bağladım duygu sazımı,
Hırsızlar çalmasın, üzülme diye.

Sevda pınarında kırıldı destim.
Canını sıkanı kınayıp küstüm,
Bahar yeli oldum başında estim,
Gül yüzün solmasın üzülme diye.