Üzülme Anne Şiiri - Teyfik Abanoz

Kulaklarım çınlıyor anne
Kıyamet mi bu, bana öğrettiğin.
Işıklar saçılıyor saçlarıma,
Yüzümü kavuran nefesin mi anne?
Canım yanmaya başlıyor,
Ne oluyor anne?
Tenimde ılık bir sızıntı,
Kırmızı sulu boyalarıma benziyor.
Resim yapmıyoruz bu kırmızılıkta nedir anne?
Gözlerim kararıyor akşam ne çabuk oldu
Babam nerede anne
Biz neredeyiz böyle
Eve gidelim anne,
Eve....
Üşüyorum bırakma beni anne…
İsmimi çağırıyor peygamber,
Selam duruyor ecdat.
Şehadet mertebesi mi bu?
Üzülme!
Vatan sağolsun anne!