''.....Üzülme ana Şiiri - Abdurrahman Yı ...

Günlerin seyyidi, mübarek cuma
Nasırlı ellerin, geldi aklıma
Okudum ihlasla, Fatihaları
Hürmet ile teslim, ettim ruhuna

Şefkat kollarınla, sardın bizleri
Tenimizde hala, rahmet izleri
Azarail’e ruhu, teslim edince
Bak kime bıraktın, yetim bizleri?

Sen gittin gideli, dünya değişti
Doğan çocukların, yurdu kreşti
Şefkat merhamet, sizinle göçtü
Anlamadım anne, bu nasıl işti

Merhametsiz anne, boş boş dolaşmış
Annenin yerini, dadılar almış
Kreşten alıyor, masum çocuğu
Tebessüm yok olmuş, suratın asmış

Çocuk yapamıyor, kalıp bozulur
Annelik dendimi, hemen toz olur
Beklenmez merhamet, şefkat bunlardan
Bu annemi asil, nesli doğurur?

Yok anne yok sizin gibi hatunlar
Toplum bozuldumu kıymetin anlar
Çekerler kafayı barda pavyonda
Yedimi tekmeyi o zaman anlar

Yaymıştınız güzel nesli dünyaya
Var idi onlarda ar ile haya
Ne olduysa satıldılar paraya
Bir bakmışsın mekan kurmuş saraya

Alıştık bunlara üzülme ana
Azda olsa vardır haklıdan yana
Kim bilir belki düzelir toplum
Anında veririm müjdeyi sana

Allahın Rahmeti, üstüne olsun
Makamınız Firdevs, Cenneti olsun
Fatima-tüz-Zehra, Hazreti Meryen
O ulu mekanda, komşunuz olsun

Norveç 2009