Üzülemezsin Şiiri - Cahit Tan

Son sigarası tütmeyen tiryaki varya,
Hani sağanakta yıpranmış papuçlarına su kaçan çocuk gibi,
Kimsesiz bir düş sokağının sakini,
Birde bilmeden bildi diye bilinen bilgeleri bilirsin,
Mazisi sen olan divaneyi söylemiyorum bile,
İşte sen varya onlar kadar,
ÜZÜLEMEZSİN…

Yani sen bir nevi şakacıydın,
Aslında prensipli bir stendapçıda sayılırdın ya neyse,
Bense kuzeyin rüzgarları gibiydim soğuk,
Sakin ama suskun da demeyeduralım,
Beni de sen bozdun ya,
Küresel ısındım sana yani…

Saçma sapan bir yoldu sana gelen yollar,
Türk köyüne giden yol gibi,
Düşmandık ya biz,
Nedense sen hep öyle bildin bizi,
Aynı duyguları senle hiç taşımadığıma öyle emindim ki,
Ha aynı anda aynı kitabın meğer aynı sayfalarını okumak varmış,
Mesela aynı şeye senle aynı şekilde gülemiyorduk,
E çünkü sen çoğu zaman çok yapmacık gülüyordun da ondan,
Hadi oradan şakacı seni,

Yazmak da yoruyor insanı yazanlar iyi bilir,
Okuyana yazılan her bir satır,
Ömürden her bir saat alır,
Düşünmeden yazarsın bazen,
Okuyacağı düşlemen yeterli olur bilirsin…

19.06.12