Üzdün bizi Hüseyin hani Üzmez’ din.
Din dedin inan dedin …
Utanmadan yıllarca iman dedin.
Anlaşılan hepimizi sağlam bir şekilde,
Ve umarsızca yedin…
Kerestede doğru, hem de dos doğru,
Yeter ki kesmesini bil,
Adamda vicdan onur olmadı mı,
Gönyesi kaçar hayatın,
Bir yana kaykılır aynen senin gibi,
Zavallı insan, üzülürdüm aslında belki sana,
Eğer yıllarca insanlara fikir satmasan.
Tiksinti zor tanımlar senin halini,
Fikrinle mi ezeceksin geleceği,
Yalanların kadar kaldı mı ömrün,
Nasıl hesap vereceksin Allah bilir.
Yoksa sen bunu damı aştın,
Galiba sen yolun bir yerinde şaştın,
Belli ki birçok şeye yıllardır açtın.
Hepsi tamamda suçun belli,
Biraz delikanlı ol,
Zoru gördüğünde niye böyle kaçtın.
Kayıt Tarihi : 16.12.2008 00:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin hikayesi içinde, yoruma pek yer bırakmıyor olsa gerek
TÜM YORUMLAR (1)