Uzlet Şiiri - Recep Yıldız

Sensiz bu ilk gün; ufku saran kıpkızıl melâl;
Derdimle bir hoşum, bugün efgân içindeyim.
Rûhum bir ızdırap çölü, Rabbim nedir bu hâl?
Zincirle bağlı duyguların gölgesindeyim...

Mâzî, avuçlarımda alevdir, yakar durur;
Beyhûde bir düşüncedir artık geçen zaman!
Sensizlik, ansızın gelen arsız bir uykudur;
Gönlümle harbedip durur ömrünce, bıkmadan...

Sarhoş muyum, kafamda sualler biriktirip,
Vehmimle büsbütün geçecek böyle bir ömür?
Mahkûmu oldum uzletin artık, hayat garip!
Ben sensiz ölmesem bile endîşen öldürür...

mef'ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün