Uzlaşma Yok! Şiiri - Bülent Celal

Bir hapishanedir yaşam bizim için kardeşim.
Bir hapishane
Güneşin çatısı altında
Temeli üzerinde acılarımızın.
Sırtımızda açlığın tek tip elbisesi
Ve ayaklarımızın dibinde
Bizden öncekilerin iskeletleri
Çentik atacak yer kalmadı gökyüzünde.
Çentik atacak yer kalmadı düşlerimizde.
Çentik atacak yer kalmadı öfkemizde...
Uzlaşma yok!

Masanın üzerinde nasıl birleşirse iki el
Dostluklu sevgiyle
Öyle birleşinceye dek emekçiler yeryüzünde.
Bakışlarında
Yeni bir yaşamın ufuksuz mutluluğu
Ve öylece elele
Tıklatıncaya dek evrenin kapısını...
Uzlaşma yok!

Her sabah
Evlerin dudaklarından
Bir türkü gibi döküleceğiz yollara
Dayamak için ağzımızı çalışma memesine.
Diğer elimizse
Oynaşacak yaşamın boşta kalan memesiyle...
İşte o güne dek
Uzlaşma yok!

Çamaşırcı kadın
Çenesinin altında
Ekmek ve özgürlük kokan giysiler gerip katlayacak
Bir de gülüşlerin
Çiçekli örtüsü yanaklarının....
İşte
..........
..........