razı olmayı öğrettiler sana
ve şükretmeyi.
‘'bana dokunmayan yılan bin yaşasın''ları,
bencilliği öğrettiler.
duvarlarını hep yüksek tutmayı öğrettiler,
dolaşıp durdun kendi ekseninde.
gün geldi bişeyler yolunda gitmiyor besbelli,
küçük sevinçlerde bile tebessüm edemez oldun.
kırk taşla gusül al dediler;
iyi gelir mi diye sordun.
e yeter be, yeter artık,
çıkar şu atgözlüklerini gözünden
bir bak etrafına,
yakınına uzağına.
ez başını sana dokunmasa da yılanın,
tüm zamanları düşün,
geçir zihninin şeridinden,
yaşananları,
yaşatılmayanları.
uzlaşma!
Kayıt Tarihi : 27.7.2009 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!