Tüm şarkıların sustuğu yerdeyim şimdi. İki bebek var iki avuç içimde. Birinde kızım. Gönlümün sustuğu yerinde başlayan, unutulmayan çocukluk ezgilerimin en gerçek hali. Uzun siyah saçlı, gözleri ismi gibi direnç timsali. Diren kızım, benim kızım. Sol avuç içimde ise oğlum var. Şartsız kaidesiz her savaşta galip oğlum. Savaş oğlum, galip oğlum, benim oğlum. Gözleri ateş gibi bakan; her baktığımda ömrüme şükrettiğim oğlum.
Suskunum, susmaların yorgunuyum. Zehir zemberek tüm duygular içimde. Gök mavisi umutlarım başka iklimlerde. Bu sefer yangınlar sönmüyor, sessizliği suskunluğu hissettiğim günümde. Tamamlanmış bir yalnızlık yaşamım. Şimdi biliyorum hep var sandığım bir yoksun sen. Koskoca bir ömrü haybeye feda edişim. Sana kızıp çocukça kendimi öldürüşümsün. Anne olamayışımsın sen. Avuç içimde bir kız ve bir oğul sıcaklığını hissedemeyişimsin. Yüreğimin bir yanını hep eksik bırakanımsın. Sen benim hayata karşı inadım, inancım, yılmayışımsın. Aslında hiç olmayanımmışsın.
Çok uzun yıllarımı aldı gözümden düşmen. Yıllarca tüm masumiyetimle içimde büyüttüğüm, varlığından bir masal kahramanı dirilttiğim sen; aslında kahramanda değilmişsin. Çünkü hiçbir kahraman kendi masalının kötü sonu olmaz. Sen bundan sonra figüran olabilirsin. Çünkü yüreğimi beni hiç bilmemişsin.
Tüm kelebek tenlerimi adına sakladığım; sen tekbir hücreme bile değmezmişsin.
Üzgünüm yıllardır içimde büyüttüğüm yavrum, kızım, oğlum. Üzgünüm size ninniler yerine gönlümün ağıtlarını dinlettim. Üzgünüm size onuru, sevdayı, sevgiyi öğretemedim. Üzgünüm, kendi masalımdan arınıp size anne sesinden masallar dinletemedim. Tarçın kokulu mutfaklarda besleyemedim sizi. Uyumanızı izleyemedim. Sizinle birlikte şarkılar söyliyemedim, gülemedim, üzülemedim. İlk aşkınızı, kavganızı, kaygınızı dinleyemedim. Üzgünüm ateşinizi ölçüp başınızda sabaha kadar bekleyemedim.
Üzgünüm yavrum, kızım, oğlum sizi doğurup büyütemedim. Size doğru babayı seçemedim.
Üzgünüm kendim bir hiç uğruna anneliğimi yitirdim…
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Diren!
Bir kızım daha olsaydı dedim içimden
adını koyardım, tüm dirençlerin tümleyeni olarak.
Okuduğum yaızda bir iç çekişin yanında çok güçlü, katakterli ve kararlı bir genç kadının uzun soluklu hayatını hissettim..
Yazı oldukça başarılı. Hatta kıskanılası güzel ifade edilmiş duygular.
Sevgili Rabia'm
ben ise kendime yazının şu kısmını alıyorum:
Şimdi biliyorum hep var sandığım bir yoksun sen. Koskoca bir ömrü haybeye feda edişim. Sana kızıp çocukça kendimi öldürüşümsün. Anne olamayışımsın sen. Avuç içimde bir kız ve bir oğul sıcaklığını hissedemeyişimsin. Yüreğimin bir yanını hep eksik bırakanımsın. Sen benim hayata karşı inadım, inancım, yılmayışımsın. Aslında hiç olmayanımmışsın.
Çok uzun yıllarımı aldı gözümden düşmen. Yıllarca tüm masumiyetimle içimde büyüttüğüm, varlığından bir masal kahramanı dirilttiğim sen; aslında kahramanda değilmişsin. Çünkü hiçbir kahraman kendi masalının kötü sonu olmaz. Sen bundan sonra figüran olabilirsin. Çünkü yüreğimi beni hiç bilmemişsin.
Tüm kelebek tenlerimi adına sakladığım; sen tekbir hücreme bile değmezmişsin.
HARKASIN SEN BİLİYOR MUYDUN?
zevkle okudum yazınızı çokda hoş olmuş kutlarım
KALEMİNİZE VE EMEĞİNİZE SAĞLIK,
TEBRİKLER..
merhaba sevgili rabia hanım..az buçuk yaşadıklarınızı anlıyorum bir benzeride benim başımda var..size olmayan yavrumun şiirini yolluyorum..saygılar
Yapma be yavrum yapma böyle
Hasret bıraktın gül yüzüne
Gelmeyeli on koca yıl oldu
Annen sararıp soldu
Gel artık...
Bak herkesin çocuğu geldi
Kırk mevsimdir bekliyoruz seni
Nedir derdin senin,sorun ne?
Bizi bekletmeye ne hakkın var
Gurbet yerine gel,gel biraz da bizi sar
On kış,On yaz,On bahar
Ve bir okadarda sonbahar
Üşüyorum yavrum bizim evde hep kar var
Kimi senden diyor kimi annenden
Gel,gel kurtar bizi bu zalimlerden
Gel artık...
Biz,biz seni nedensiz sevdik
Biz,biz seni hep bekledik
İl İl türlü türlü doktor gezdik
Kurşun döktük,türbelere gittik
Nerdesin sen yavrum,nerelerdesin
Gel artık...
Varlığını bile bile
Yokluğuna alışamayız
Seni hergün düşüne düşüne
Sensizliğe karışamayız
Çıkta gel emi yavrum
Gel artık....
Annen hasta sensin sebep
Baban yasta sensin sebep
Sen,sen vefasız olamazsın
Aileni yarıyolda bırakamazsın
Gel artık..
Biz seni habersiz sevdik
Senin yoluna güller serdik
Sana Muhammed ismini verdik
Olurda birgün gelirsin diye
Dualarımızda hep seni diledik
Gel artık...
Ne zormuş beklemek bekletilmek
Ne zormuş sensiz zaman geçirmek
Bu beden,bu ten,bu can
İlaç sende,sende derman
Hep seni ister seni bekler
Bu ruh ve bu mekan
Gel artık Gel yavrum...
Ey herşeyin hayırlısını veren ALLAH
Sonsuz kerem sahibi yüce ALLAH
Hayırlı bir evlad nasip eyle
Ey rahmeti,bereketi bol padişah
Rabia Balaban tarafından yazılan Üzgünüm yavrum... başlıklı şiir sizce nasıl? (10 üzerinden puan verin başarılarının devamını dilerim rabiye ve abdullah
Bu güzel dizeleri yazan kalemi güçlü yüreği kutluyorum..10 puan diyorum..Ufkun YAREN
çok harika olmayanı olan gibi
bir hayal misali gibi anlatmışsınız
başarılı bir çalışma olmuş
yüreğinize sağlık
sedat yaşar
[email protected]
Yüreğinizden sevgi eksik olmasın..
biz okurlarına böylesi güzel
anlamlı paylaşımlar
sundugun için kutlarım
salim erben
Üzgünüm size onuru, sevdayı, sevgiyi öğretemedim. Üzgünüm, kendi masalımdan arınıp size anne sesinden masallar dinletemedim. Tarçın kokulu mutfaklarda besleyemedim sizi. Uyumanızı izleyemedim. Sizinle birlikte şarkılar söyliyemedim, gülemedim, üzülemedim. İlk aşkınızı, kavganızı, kaygınızı dinleyemedim. Üzgünüm ateşinizi ölçüp başınızda sabaha kadar bekleyemedim.
Üzgünüm yavrum, kızım, oğlum sizi doğurup büyütemedim. Size doğru babayı seçemedim.
Üzgünüm kendim bir hiç uğruna anneliğimi yitirdim…
Duygu selinde yazılmış bir eser bende okurken duygulandım,yüreğinize sağlık çok çok harika,selam ve saygılar sunuyorum...
Evvela yazıdaki kişinin, annenin siz olmadığına kanaat getirerek, hikayedeki anlatm tarzınızı tebrik ediyorum.
**Üzgünüm kendim bir hiç uğruna anneliğimi yitirdim…
üzülmek yersiz. bunu Allah tayin ediyor.Kaza ve kaderin tecellisinde hiç kimsenin zerre miktarı katkısı olamaz.
Ancak, sağlam veriler maddi değerler ile ölçülüp konuşulur. sonu bilen yalnızca o dur.Uzun yorum yazıp kafanızı şişirmek istemem.
Yazılarınıza hikayelerinize devam edin.
Başarılarınızın devamını dilerim.
saygılar
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta