Tüm şarkıların sustuğu yerdeyim şimdi. İki bebek var iki avuç içimde. Birinde kızım. Gönlümün sustuğu yerinde başlayan, unutulmayan çocukluk ezgilerimin en gerçek hali. Uzun siyah saçlı, gözleri ismi gibi direnç timsali. Diren kızım, benim kızım. Sol avuç içimde ise oğlum var. Şartsız kaidesiz her savaşta galip oğlum. Savaş oğlum, galip oğlum, benim oğlum. Gözleri ateş gibi bakan; her baktığımda ömrüme şükrettiğim oğlum.
Suskunum, susmaların yorgunuyum. Zehir zemberek tüm duygular içimde. Gök mavisi umutlarım başka iklimlerde. Bu sefer yangınlar sönmüyor, sessizliği suskunluğu hissettiğim günümde. Tamamlanmış bir yalnızlık yaşamım. Şimdi biliyorum hep var sandığım bir yoksun sen. Koskoca bir ömrü haybeye feda edişim. Sana kızıp çocukça kendimi öldürüşümsün. Anne olamayışımsın sen. Avuç içimde bir kız ve bir oğul sıcaklığını hissedemeyişimsin. Yüreğimin bir yanını hep eksik bırakanımsın. Sen benim hayata karşı inadım, inancım, yılmayışımsın. Aslında hiç olmayanımmışsın.
Çok uzun yıllarımı aldı gözümden düşmen. Yıllarca tüm masumiyetimle içimde büyüttüğüm, varlığından bir masal kahramanı dirilttiğim sen; aslında kahramanda değilmişsin. Çünkü hiçbir kahraman kendi masalının kötü sonu olmaz. Sen bundan sonra figüran olabilirsin. Çünkü yüreğimi beni hiç bilmemişsin.
Tüm kelebek tenlerimi adına sakladığım; sen tekbir hücreme bile değmezmişsin.
Üzgünüm yıllardır içimde büyüttüğüm yavrum, kızım, oğlum. Üzgünüm size ninniler yerine gönlümün ağıtlarını dinlettim. Üzgünüm size onuru, sevdayı, sevgiyi öğretemedim. Üzgünüm, kendi masalımdan arınıp size anne sesinden masallar dinletemedim. Tarçın kokulu mutfaklarda besleyemedim sizi. Uyumanızı izleyemedim. Sizinle birlikte şarkılar söyliyemedim, gülemedim, üzülemedim. İlk aşkınızı, kavganızı, kaygınızı dinleyemedim. Üzgünüm ateşinizi ölçüp başınızda sabaha kadar bekleyemedim.
Üzgünüm yavrum, kızım, oğlum sizi doğurup büyütemedim. Size doğru babayı seçemedim.
Üzgünüm kendim bir hiç uğruna anneliğimi yitirdim…
Tamamını Oku
