Üzgünüm leylam Şiiri - Rabia Balaban

Üzgünüm ley lam

Böyle olduğu için çok üzgümüm. Nedenlerini bildiğim soruların yanıtları kor, kor yüreğimin en derininde. Avuçlarımı terleten, soluklarımı boğan sıkıntılar var ömrümün tam orta yerinde. Canımı en çok acıtansa ne biliyor musun anne canım dediklerimin. Candan öte bildiklerimin, ömrümden, bana dair olan her şeyden böylesi uzak olmaları.
Artık ömrümde bana kıyamayan kimsem yok, benim gözümden akan tek bir damla yas için kendi hıçkırıklarından boğulurcasına ağlayan kimse yok.
Mesela iki gün sesimi duymayıp üçüncü gün nerede bu kız diye merak edenim, Hastalanınca basımı oksıyan, bana özel olduğumu hissettiren, ömrümü ömrüne harmanlayıp beni kendinden daha değerli sayan. Beni senin gözünle görüp öylesi karşılıksız, öylesi devasa seven kimsem yok ley lam.
Simdi eski Türk filmleri gibiyim, biraz umutsuz biraz kederli. Makamlardan hüzzam ömrüme en yakışan. Hüzünse kılıklardan üstümde en sık duran. Gözlerimde akmakla akmamak arasında bocalayan, göz bebeklerimin içinde titreyen yaşlar

Ömrümde koskocaman bir boşluk kimsesizlik, çaresizlik, buram, buram kokan sevgisizlik…
Seni çok özledim ley lam!

9.11.2004