Üzgünüm aşk Şiiri - Mustafa Doğan 2

Yüklendim bir başıma bu derdin tüm yükünü
Ne sen anlayabildin ne ben anlatabildim
Söküp attım içimden son umudun kökünü
Ne sen bitirip gittin ne ben başlatabildim

Ne kadar zulüm varsa akıllara muhayyir
Denedin üzerimde cümle cevrini bir bir
Vuslata eremeden kapandı koca devir
Ne sen vurup öldürdün ne ben yaşatabildim

Göçtüm gönül evinden sığamadım bir yere
Ömürüm bir kafes gibi sarıldı çepçevre
Haykırıp durdu seni içimdeki her zerre
Ne sen bahar gösterdin ne ben kışlatabildim

Üzgünüm aşk yoruldum var git kendi yoluna
Yağmurdan kaçar iken yakalandım doluna
Mevla fırsat vermesin merhametsiz kuluna
Ne sen zırhın indirdin ne ben kuşatabildim