Giderken, en çok sana üzüldüm.
Hayır hayır sadece sana üzüldüm.
Çünkü,beni üzmeyen tek sen vardın.
Tek sen anladın.
Tek sen sormadın,benim gibi.
Tek sen sorgulamadın,satır arasındaki aşklarımı sevgilerimi.
İşte bu yüzden,tek sana üzüldüm giderken.
Bugün okudum arkadaş şiirini,
Gördüm yine, açık kalan yüreğini,
Dokundu bana,dokundu be,billahi dokundu.
Bir kalem buldum yitilmiş,yazmak istedim sana,
Yazamadım,
Sadece yarım kalanı tamamladım.
Kaçtım,kaçtım ama,yakalandım.
Utandım,çok utandım.
Utandım saklandım.
Sonra saklandığımada utandım.
Bir tek sen vardın,bir de yüreğin.
Bir tek sen anladın,bir de yüreğin.
Bir tek seni özledim,bir de yüreğin.
Birde,bir tek sana söylemek isterdim.
Ama,
Bir tek seni üzemem,birde yüreğin.
(17/02/2008)
Sefer KeskinKayıt Tarihi : 12.4.2008 21:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sefer Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/12/uzgunum-arkadas.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)