Üzgünüm Ağlamaktan Başka Çarem Yok

Üzgünüm ağlamaktan başka çarem yok
Genç Osman'ımı boğdu katiller

Gözlerimin yaşıyla bakarım hep batıya
İçimde bir demokrasi özlemi kıpırdar
Mutlanırım dudaklarım gülümser

Sonra beslediğim kargalar gak gak der
Bir Patrona Halil var bir Kabakçı Mustafa

İmrenirim Paris'e Londra ve Berlin'e
Orada bebekler gülümsemede
Gözler perdeli değil
Herkes herkesi dost görmede

Yahudiydi Ermeniydi Abdülhamid'e hal'ini bildirenler
Ağlayanlar Türklerdi

Kazandıklarımı kaybettim bir gecede
Türk kumarbaz değil ama
Bazan kumar oynanır hayatına
Ekmeğine aşına

Bir patrona Halil vardı hem astı hem kesti
Yıktı yaktı milletin ümitlerini

Fatih'i çok özledim ben Yavuz'a hasretim
Önümde bir kez benim Allahü ekber dese
Minareler yeniden fetihler müjdelese
Mutluluk refah barış gözde yaşları silse
Oh dese türlü ırktan oluşan cemiyetim

Bir Kabakçı Mustafa Selim'i astı kesti
Yıktı yaktı milletin sevgi ve ümidini

Üzgünüm ve ağlarım başka hiç çarem yoktur

Gözyaşları çağlarsa bilmem kimi götürür
Mazlumlar bir ağlarsa belkide deprem olur

Simavnalı Bedrettin önden kurgular kurmuş
Börklüce Mustafayla, Torlak milleti vurmuş
Tarih denen bu bilim kah ileri kah geri
Bazan çok güçlü olur eşkiya ve serseri

Bense sade üzülür ağlarım ben sadece
Beklerim gözyaşımı ne zaman döner sele

Gözyaşları çoğalıp zamanla ırmak olur
Nemrutlar bir sinekle bakınız helak olur

Firavun düşer ise Musaların peşine
Okyanuslar kapanır zalimin ensesine