Üzgünüm Şiiri - Veli Mehmetoğlu

Ürkütmeden geçebilmek
Kenarından serçe yüreğinin
Çiçeklerine basmadan
Çayırlarında yürüyebilmek
Ve incitmeden seni
Bir ömür sevebilmek
Mümkün değil galiba

Aşk duymadan birkere
Gözlerine bakabilmek
Kırılmadan hiç
Acı sözlerine katlanabilmek
Hissettirmeden sana
Uğrunda can verebilmek
Mümkün değil? galiba

Sessizce
Öldüğünü hissettirmemek
Sana yüreğimin
Dolduğunu acıyla
Gözlerimin
Hissettirmemek inadına
Yandığını ciğerlerimin
Mümkün değil galiba

Artık görmediğimi
Mavi denizleri
Parlayan yıldızları
Unuttuğumu başımda
Mavi bir gökyüzünü
Hissetirmeden seninle yaşamak
Mümkün değil galiba

Her ortama uyan
Tarlaya okula ırgatlığa
Ve yırtık kazaklı
Naylon camlı evlerinde
Oturan çocukları unuttuğumu
hayata dair acıları artık görmediğimi
İhaneti zehir gibi içtiğimi
Sana hissettirmeden yaşamak
Mümkün değil galiba

İliklerime kadar kırıldığımı
Bazen
kucak dolusu kırıklarımı
Alel acele topladığımı
Sana göstermeden
Ve ağız dolusu kan kustuğumu
Kuytularında gecelerin
Birden bire alevlenen yangınılarından
İçime yanarak düştüğünü içimin
Hissettirmeden sana
Yaşamak yaşayabilmek
Gerilmek çarmıhlara mümkün değil galiba