Üzgünüm.. Şiiri - Hüseyin Yelen

Üzgünüm…
Sebepsiz ayrılıklara teşne yüreğinin,
Beni yok edişine üzgünüm.

bir hava renginde buldum seni
Çoğaldıkça mavileştin.
Uzattım ellerimde tuttuğum havadan,
Sıcağından, havadan serinliklersiz bırakma beni!
Yakınken göremediğim ama hissettiğim sen,
Uzaktayken nasılda varsın!
Öbek öbek griliklerin arkasında,
Ben uzandıkça kaçan,
Kaçtıkça varlığının belirginleştiği sen!
Nasıl da kucaklıyorsun tüm evreni mas maviliğinle

Bakma öyle,
Dayanıksızım bakışlarına…
Yol yordamda bilmezlerdenim.
Ne kadar eğitsen de,
vazgeçemezlerdenim.
Koklattığın bir yudumluk baharı,
Daha sindirememişken içimde, yeni kaçışlara hazır değilim.
Sende kalıyorum gönüllü!
Varsa bir karış köhne, beğenmediğin yerinde..

Üzgünüm…
nasıl kırdım baharının dallarını..
Bilemedim
Oysa “çiçek dalında güzeldir” i en çok diyenlerdenim.
Ne kadar bastırsam da, “Seni seviyorum” demeyi,
bir çağlayan gibi dökülüyor perde perde haykırışlarımda.

Her damlanın vurduğu keskin kayalıklara,
SEEEEEEEEEE sesleri,
Nİİİİİİİİİİİİİİİİİİ sesleri.
SEEEE…. Vİİİİİİİİİ.. YOOOOO.. RUUUUUMMM
Diyor..
Şrak, şrak vuruyor kırbaç gibi geri kendi yüzüme..
Her köpüğün sevgi özlü hasadı,
Nadide çimenlerin yeşerttiği kıyılarımda..
Ve bir kendini bilmez,
Yaya ordu çiğnedi sevgi’li çimlerimi..
Yok etti çağlayanımın kenar süslerini.

Üzgünüm..
Seni nasıl üzdüm?
Hadi ver elini,
Tek kişilik patikalardan iki kişi yürüyelim yalınayak..
Ayaklar kan çanağı olsun dikenle süslü yolda.
Damla damla bu izlerde toplasınlardı..
Aşıklar bu zor yolun hasadını..

Üzgünüm…
Limitsiz sevdalara açlığımı yatıştırmadan,
Lime lime döküldü gözlerden, duyulan itimatlar.
Bir anlayış farklılığında kalp boğazına düğümlendi sevdalar..
Yutamadık maalesef!
Bir numara büyük geldi ikimize
Kurban edildi “bu güne”, o vazgeçilmez aşklar…

Elveda deli kız..
Ben yine buharlaşıyorum
Üzgünüm.. “seni sana emanet ediyorum” diyemeden duyuyorum itirazını.
“BEN BANA YETERİM,
NE KADAR VARIM DESENDEN KENDİNDECE,
Gururum başımı dik tutar, duygularım paspas olsa da! ”
der,
haykırırsın…