Evlat Şiiri - Mahmut Polat

Geçti öğlen, vakit dümdüz ikindi,
Dağlar gölgelendi, yollara akşam indi.
Şu fani dünyada, acep kaldı kaç günüm,
Yâ Râb!.. günahlarım için üzgünüm.

Ardımdan ağlanacak anı var mı geride?
Günahın nârı kaldı, gamı da kederi de,
Bahçemde hazan, gezinir acı rüzgar.
Kiraz mevsimi geçti, sonbahara sürgünüm.

Aynalardaki aksim, sanki bir hayal.
Taş kadar hissizim, kalbimde meyal.
Mazinin sokakları, sessiz ve tenha,
Yalnız gidişli yola, dönülmüyor bir daha.

Mührünü kırmış kalbe, sakın sır verme evlat!
Yaşamadan öğretmez, hiçbir şeyi bu hayat.
Dörtnala doludizgin, kaybolacak ufukta,
Zaman denen mefhum, say ki doru bir at.