Üzgünüm Şiiri - Yusuf Işık 3

ÜZGÜNÜM

şehirleri boşalttılar
sokakları küf kokusu sardı
öfkeli sağanaklarda
kızgın aydınlıklarda kaldık
kılım kıpırdamadı
üzgünüm aybalam
bırakılıverdiğimizde
ortak yalnızlıklarımıza
sen çocuk
ben çocuktuk
ne kavgayı öğrenebildik
ne aşk masalımızı büyütebildik
üzgünüm aybalam
aldanmalar için
çok geç kalmıştık
zaman hem emiyor
hem eritiyordu gün be gün
bilmenin ne önemi vardı
çoktan tükenmiştik
bilsek neye yarar
üzgünüm aybalam
o şehirde
o sokaklarda
kaç kez
yeniden başlamayı denedimse de yaşama
şehir aynı şehir
sokaklar aynı sokaklardı
bir bendim
benim benden sıyrılamadığım
üzgünüm aybalam
sakladım kendimi yıllar boyu
bir sabah belki diyen umutlarla
geceler boyu
suratımı ısıran ayazlara aldırmadan
nedensiz heyecanlarla uyandım
kör aydınlıklarda
ısırılmış elma tadında
dünyanın bütün çiçeklerinin
sevişmelerinin kokusu tadında
ille de uykusuz gecelerimin tek ilacı
yar tadında
bir dünya istedim
bulamadım
üzgünüm aybalam..17.03.2010