Üzgünüm Şiiri - Muammer Yalçın

Üzgünüm moralim bozuk
Olamıyorum neşeli
Bezginim yüreğim ezik
Derdim sanki dört köşeli

Ömrüme payidar olmaz
Bir kere yüzüme gülmez
Elimden hiçbir şey gelmez
Feleğin eli maşalı

Elimden kaçtı tutamam
Kuş gibi uçtu tutamam
Arayı açtı tutamam
Gençliğim koştu koşalı

Bilinmeyen bilmeceyim
Hüzün dolusu heceyim
Ne gündüzüm ne geceyim
Hasret gönlümde coşalı

Yüreğimde saplı oktur
Derdime kar etmez doktor
Yalçınımdan haber yoktur
Tecer dağından aşalı