Üzgünüm Şiiri - Hasan Özden Torkul

günüm
ardimi sana döndügüm için
çok üzgünüm
tek istegim isitmakti biraz
renklerinle ezdigin belimi

yorgunlugum
söz yeter saniyorduk
açik konusalim derken
kara sularina döndü basim
gecende yalanladin beni
taciz yedim sürüldüm açiklarina
az gittim uz gittim

bir iç deniz bogulmuyor neyse
iyi yüzdügünden degil
zamaninda poseydon torpillediginden
o gün bu gündür hep ayni bu
bir dalga batinca digerini büyütüyor

sözü bastan alalim biz de
ne gün olsun ne gece
mirildanisini konusalim anlamin
sarkiya zorlayalim sözü
zorlayalim zamanin akisini da

bir agaç
dibinde dona kalmis kertenkele
ne kadar gerçekse
o kadar gerçektir
yesilin uzanisi da
dallariyla el açtigi göklere

ama ben kökleri savunacagim
kertenkeleden çözülüp
tirmanisi haykiracagim gövdeye
yesili onayacagim
uzanip oksanabilene dek
o gözüpek
o zihni açik mavi saçlara

kendini kendi enkazindan sakin
bilmedigin acilardan bahsetme
bilmedigin savaslari baslatarak
gecenin karasinda rengini yitirme
anlayarak düsleyelim an’ i
bir daha yüzlestigimizde

bir agaci sev önce sürüngence
ismin üçüncü tekil ve çogul halini anla
birinci tekil ve çoguluna eziyet etme
anlasirsak... böyle sevgiliyiz
ve böylelikle
dogru yerinden süzülürüz zamana
söz sarkilarinda gün üzgün
günümüz bir an olsa bile…