Üzgündüm Şiiri - Cengiz İnceer

Kendimi zor tutuyor ve seyrediyordum,
Öyle dokunmadan, yaklaşmadan...
Zamanı çürütürcesine uzaktan...

Eli yavaşça, faydasız akan gözyaşlarına gitti kadının...
Sanki çoğu şeyi anlatır gibi susuyordu
Ve önünde bir roman,
Sanki küfreder gibi bakıyordu...

Kadın, mavi gömleğin yakasına düşen
Kırmızı rujunun bıraktığı izin eksenini,
Başparmağıyla birkaç kez turluyordu...

O an aklından birkaç anı geçer geçmez,
Tüyleri diken diken oldu...
Ve mırıldanıyordu,
Kısık sesle söylenmeyi hak etmeyen bir şarkıyı...

Düşünceleri özgürleşmek adına tutsaklaşan
Ve gitgide köleleşen fikirler sarf ediyordu,
umutsuzluğuna...
Henüz morali sıfıra inmemişken...
Umursamaz tavırlarıyla dikkat çekiyordu
Ve kafasında bir şeyler tartışıyordu...

Düşündü.
İşe yaramadığını görünce vazgeçti...
Birkaç dakikasını boş bakışlarla geçirdi ve
Tekrar düşündü...
Duraksar gibi oldu ve vazgeçti...

Bir hışımla yerinden fırlayıp,
Eminim, düşünemeyeceği bir yerlere gitti.
Üzgündüm ama aşk, dışarıdan müdahale kabul
etmezdi.
Üzgündüm...

CENGİZ İNCEER I UMUT DA YORULUR KİTABINDAN