Üzgün Tekniker Şiiri - Şükrü Tarla

-Benim gibiler adına-
Teknik öğretmenim, vatana hizmet
Edip, endüstriye şan veriyorum.
Bilgi ile teknik, bende azamet
Kazanır, zulmete son veriyorum.

Ama, dertler gölge gibi izimde.
Küçük bir memurum, devlet gözünde.
Hayatım, gündüzün hain “gez”inde,
Gece, düşlerimde can veriyorum.

Maaşı kaptırdım vergiye-borca,
Çilem hiç bitmiyor: Harca da harca!
Örgütler pek vahşi, ezer hunharca,
Dost düşünse, akla son geliyorum.

Neler düşlemiştim, işe başlarken!
Sevmiştim görevi ilk derste, hemen.
Şimdi artık bizi –güya- yöneten
İlgili Bey’lere gün veriyorum:

Bu gidişle insanlıktan çıkarız,
Odun için evimizi yakarız.
Gün gelir, hor görülmekten bıkarız.
Yurdu terketmeyi hayalliyorum:

Gidiyorum bir gün gurbet yoluna,
Diyorum “orada belki buluna
Bizi tutan bir yer, orda kalına.”
Orda yiyip-içip, yan geliyorum.
Lacivertlerimi düğmeliyorum,
İstese bir ülke, ben geliyorum.

Siyasilerimiz tutmaz sözünü,
“Ben çekemem Kürt kızının nazını.”
Sevin, alıyorsun, malın özünü.
Mektubun geldi, her an geliyorum.
Borç ile karımı dengeliyorum,
Bekle Alamanya, ben geliyorum.

Sana satılacak elde malım yok,
Devalüasyondan, param-pulum yok.
Zamların zoruyla sattım, çulum yok,
İnan, bir gömlek, bir don, geliyorum.
Sebep olanları iğneliyorum,
Bekle Alamanya, ben geliyorum.

Sermaye yapınca, hemen kaçmalı,
Memlekette bir atölye açmalı.
Gönül istemez mi, her kuş uçmalı,
Galiba, Bey’lere bön geliyorum.

Gideceğim, ama hem senin için
Bir şey kazanayım, hem kendim için.
Milletim! Dua et bu gencin için,
Kısmetse, dönüşte şen geliyorum.

Yetiştirmek için kaç hoca tuttun?
Tekniğin hakkını ne tez unuttun!
Gavura hizmet için mi okuttun!
İnşallah cebimde fen, geliyorum.

(Alaplı,28.03.1980)