Üzgün Bakarsın Şiiri - Hüseyin Arslan 7

neden öyle üzgün, üzgün bakarsın?
oturmuş kapıda hep yol gözlersin
kaderde yazgıda kısmet olmayınca
içinden sakin,sakin mırıldarsın
türküler ağıtlar maniler yakarsın
tutuşmuş gönlün daha nice yanarsın
sen ateş ben közü alevi olmayınca

yüreğine sıyalar karalar bağlarsın
halden hale düşmüş dalıp gidersin
aylar yıllar günlerdir, matemdesin
bir deniz bir umman, bir deryasın
dalgalar vurdukca coşar taşarsın
bırak dolsun gözlerin aksın çağlasın
içinde bahar gönlünde yar olmayınca

yıllardır hayli kadere boyun eğersin
dert coştukca sen bağrını açarsın
her aşka sevdaya, her özleme çilesin
bir aşka tutuşmuş öylece, yanarsın
sen bensiz ben sensiz kuru bir çöl gibi
sevdasız aşksız bir hayatı neylersin
sen benimle ben seninle olmayınca