Üzgün Şiiri - Işın Işık

Karşımda, kapı yanındaki masada oturuyordu.
Belli hüzün doluydu, hüznü kalabalık masanın
kahkahalarına katılmayışından anlaşılıyordu.
Üst üste iki yudum içti, yutkundu.
Hüznü kahverengi gözlerinden,
önündeki peçeteye damlıyordu.
Gözümün bebeğine baktı ansızın.
Şaşırdım bir an, elim kolum fazla geldi.
Hüznü bana bulaştı, sebepsiz üzüldüm.
Bir yudum aldı, bir yudum da ben aldım.
Nedendir masasına döndü neşelendi,
ben üzülmeye devam ettim.
Son kadehi içmeden bastım gittim…