Üzgün Şiiri - Mustafa Tonbul

Garip galmış yurdum dumanlar çökmüş
Mahsum mahsum duruşundan bellidir
Bir yanı yıkılmış virane olmuş
Sessiz sessiz bakışından bellidir

Koyun yayılırdı yüce dağında
Ağaçlar tomurcuk meyve çağında
Yıldız ırmağının uzun çayında
Durgun durgun akışından bellidir

Susuz dağı derler uzadktan bakar
Anılar canlandı içimi yakar
Kesilmiş ağacı kalmış bir sakar
Taşları ğözükür ondan bellidir

Ekizek güneyi firın deresi
Tanınmaz olmuşta yurdum neresi
Dinmiyor ahbaplar gönül yarası
Uzun uzun yokuşundan bellidir

Mustafa üzüldü çaresiz kaldı
Vatan özlemiyle kavrulup yandı
Efkar bastı dostlar sazını aldı
Dertli dertli çalışından bellidir