Üzeyir Tut Elimden Şiiri - Mehmet Taştan

Derviş sandıklarımız bir bir bezirgân çıktı.
Üzeyir tut elimden sizin ele gidelim.
Cebimizdeki para geçmiyor bu diyarda,
Bu lisan bizim değil, bizim değil bu öfke,
Üzeyir tut elimden sizin ele gidelim.

Hangi kalbe dokunsam parmaklarım kanıyor,
Hayal kırıklıkları kesiyor elmas gibi…
Her akşam akla ziyan havadisler duymaktan
Şaşkın bir heykel gibi donakalmış gözleri…
Üzeyir tut elimden sizin ele gidelim.

Büyüklerimiz bize masal anlatmadılar,
Biz her gece Ömer’i dinleyerek büyüdük.
O kitabın ırmağa düştüğü günden beri
Okunacak hiçbir şey yazmıyor gazeteler,
Üzeyir tut elimden sizin ele gidelim.

Her şey bir mevsim kadar kısa sürüyor şimdi,
Gitgide çoğalıyor Godo’yu bekleyenler;
Saatin tiktakları işlemiyor mermere
Gösteriye dönüşmüş ayinlerden bize ne?
Üzeyir tut elimden sizin ele gidelim.

Sürüden ayrılmayı göze alan faniler,
Ya lanetli oluyor yahut medeni ölü…
Opera meydanında yanan kitaplar gibi
Karanlığa tutulan bir ışık olmak için
Üzeyir gel seninle bizim ele gidelim.

Ankara / 2020