Üzermiş! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Senin o yokluğun! ”

Yalan diyordum yalan, inanmıyordum aşk’a
Demek hayat sevince, sevilince güzelmiş!
Şimdi hasretin ile, yanıyorum bambaşka!
Sensiz bomboş odam da, hayalinse gezermiş!
Yokluğun bir insanı, bu kadar mı üzermiş!

Resmine bakar bakar, sabaha dek izlerim
İçin için ağlar da, gözyaşımı gizlerim
Ne bir dermanım kalır, ne de tutar dizlerim
Seven bıkıp canından, hayatından bezermiş
Yokluğun bir insanı, bu kadar mı üzermiş!

Gözlerim hayalini, her saniye kuruyor
Sensizliğin hançeri, yüreğimden vuruyor
El attığım her yerde, bir hatıran duruyor
Anılar yüreğime, basıp basıp ezermiş!
Yokluğun bir insanı, bu kadar mı üzermiş!

Hep kendimle küs kaldım, sanma bir gün barıştım
Kendim ile uğraşıp, kendim ile yarıştım
Sendin en zor sınavım, kazanmaya çalıştım
Hayat sınar beni bak, süzgecinden süzermiş
Yokluğun bir insanı, bu kadar mı üzermiş!

Şeytan kır o kalbini, al ikiye böl diyor
Yaşama bu hayatta, sende göçte öl diyor
Ben sırrımı saklasam, gözlerimse, söylüyor
Eller acır halime, hissedip de sezermiş
Yokluğun bir insanı, bu kadar mı üzermiş!
Demek hayat güzelim, varlığında güzelmiş!

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA