Üzerine İşemeliyim Şiiri - Yagiz Yüksel

Çocuklar benimle alay etsin
Ve ben gidip
Acizce
Onlardan nefret edeyim diye
Yaşlanmak;

Biraz daha
Saçma sapan aşk hikayelerinin
Baş rolü olmak için,
Çocuk olmak istiyorum.

Şiirden nefret ettiğim için şiir yazıyor,
Küfüre dayanamadığımdan küfrediyorum.

Sürekli gülümseyebilen insanları
Hiç sevmiyorum.
Ben gülümseyemiyorum diye değil.
Çok boktan hayalleri olduğunu
Bildiğim için.

Elimde sigarayla,
Yatağa uzanıp,
En sevdiğim filmi
-Bir kez daha-
İzlerken,
En sevdiğim kadını
-Son bir kez-
Hayal edip,
Filmi kaçırmayı
Seviyorum.

Sonra siktir edip,
Uyumayı.

Rüyamda,
Pürüzsüz yanaklı çocukların,
Çiçek topladıklarını
Görüyorum.

Kabusları bu yüzden seviyorum.
Bilinçaltına hiç inanmıyorum.

Aslında;

En çok
Bir başkası,
Benim yerime intihar eder diye
Korkuyorum.

Göl manzaralarını,
Serin bir akşamı,
Ucuz hayalleri
ve
Bakire kadınları;

Hiç

Sevmiyorum.

Kötü bir kadınla,
Manzarası;
Duvarda ki öylesine iliştirilmiş, hiç varolmayan yerlerin resimlerinden ibaret,
Soğuk bir otel odasında,
Büyük hayaller kurmalıyım ben.

Sonra götümü duvara yaslayıp,
Uyuyabilirim.

Varolduğuna inandığım
Tüm duygulardan
Bir anda kurtulup
Üzerine işemek istiyorum
Zamanında öpüp,
Yalan kustuğum dudakların.

Ama olmuyor.
Köpek gibi aşık olup,
Belediyenin zehirlemesini bekliyorum.

Yağız