Üzeri Örtülü Acılar Şiiri - Önder Karaçay

Hiçbir acı o acıyı yaşayan canın içinde dinmez.

Sürekli başka duygulara dönüşür.

Bizler o acıların etrafında büyür, olgunlaşır, merhamete ya gelir ya da daha da gaddar oluruz.

Zaten insan görünümünde gaddarlar değil miyiz?

Acının şiddetini yaşanmışlığın kendisi belirlemez ki!

Acının sonrası acının kendisinden çok daha acıdır.

İhmal kaynaklı adresi belli olduğu halde acıyı yaşatanlara kimse bir acı yaşatamıyor ise o acıların üzeri ne ile örtülebilir ki?

Takdiri ilahi diyerek suçu yaratana atmak örter mi dersiniz?

Şark kurnazlığı örtüyor.

Acıyı insanlara yaşatan değiştirilemeyen koşullardır. Koşulları değiştirmek o koşulları yaratanın hiçbir zaman işine gelmez. Bundan daha büyük acı mı olur?

Koşullar acıyı iyileştirebilecek düzeye gelmeden hiçbir acı iyileşmez.

Depreme dayanıklı olmayan inşaatlar sonrası hangi çadır o acının üzerine bir örtü olabildi? Çadır bile çekemediler yaşattıkları acının üzerine!

Çaresizlik anlamı olmadan acı çekmektir.

Hangimizin anlamı olan bir acısı var ki!

Bir sebep varsa yaşam da, her nasıl sorusuna yanıt aramadan ve bulamadan katlanır insan....

Koy bakalım kendini acı çekenin yerine bir gün o acıya katlanabiliyor musun?

Ya da bunu aklından geçirmeye katlanabiliyor musun?

Yapamıyorsun değil mi?

O zaman insanların yaşamını acılara boğacak kararları seçimlerini düşünmeden ne diye veriyorsun?