Yüzsuyuna doyumsuz yolculuk bağımlısı,
Benliğini tüketti kayıp cennet peşinde;
Sır küpünde meyleşen tefekkür şırasıyla
Esriyerek közlendi paradoks ateşinde.
Sapı kırılgan beynin limbik düzeneğinden,
Boyu renk, eni cila şöhret tokluğu sağdı;
Kırmızıdan yeşile ve maviden sarıya
Elvan zıtlaşmasıyla gönül gücünü baydı.
Bahtını dizginlerken üzengiye bastı ses;
Böyle bir şey olmalı, at üstünde son nefes…
YUSUF BİLGE
Yusuf BilgeKayıt Tarihi : 20.4.2013 00:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/04/20/uzenguye-basti-ses.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!