Üzdürmez Rabb'im! Şiiri - Mehmet İslami

ÜZDÜRMEZ RABB’İM!

Âlem i İslâm-ın mukaddes dîn-in
Sırrını ahmağa sezdirmez Rabb’im!
Beşer zalimidir kendi kendinin
Hakk’ın batıl içre süzdürmez Rabb’im!

Susturan beşerdir EZAN sesini
Yarattıklarından hiç kimsesini
Şerre yönlendiren kul kendisini
Kula kuyusunu kazdırmaz Rabb’im!

Kur’ân-ı Kerîmi İlâhi Dîni
Yasaklayanların dinidir kini
Muhterem beldenin korkak sakini
Olmayanı dînden yozdurmaz Rabb’îm!

Dizgini verince kâfir eline
Kapılırlar tenden akan seline
Musahharken Süleymanın yeline
Kürrei daraltıp büzdürmez Rabb’im!

Leşlerini leş kargası didikler
Soluncan zanneder aklı güdükler
Bin Beş Yüz sededir böyle, hödükler
Sâlih kullarını cızdırmaz, Rabb’im!

Harami bünyeden çıkacak düa
Çıkarken çöplüğe atıldı, daha
Musaddık kulun düası ALLAH’a
Çıkarken şeytana çizdirmez Rabb’im

Kendi kendisini ümmet kendisi
Başa köle külah eder sisi, iblisi
Kendi belâsının mütevellisi
Küfre kölelikten bezdirmez Rabb’im!

Ana karnındayken yazılır rızık
Doğuştan ölüşe hazırdır azık
Kiminki hayatta tarıkî bozuk
Hakk’ın kulvâr’ında yüzdürmez Rabb’im!

Hürmetle yadedip dökülen kanı
Albayrakla gölgelendir vatanı
Muzdarip etmeyip yerde yatanı
Seyyid Nesimiyi üzdürmez Rabb’im!

İSLÂMİ’ Mansur Hallac’ın darı
Muhabbeti vermiş ferşten yukarı
Âşk-ı İLÂHİ’yedir intizârı
Bir kulu severse, kızdırmaz Rabb’im!