Üzdük Onu- Asrın Hissiyatı

âh edemedik hayıflanamadık
çoban olamadık
üzdük onu
üzdük

ruhunda âşk sözünde vefa
gözyaşları kevser
hatıraydı çöllere
koştu insanlığın efendisine

ya biz ne bir damla yaş
ne ötenin sevdası
âh edemedik
hayıflanamadık
üzdük onu
üzdük

el değmedik mahrem
iniltisiz sokak bırakmadık
savrulduk rahatın velvelesiyle
gazel bile olamadık yorgun poyraza
âh edemedik hayıflanamadık
çoban olamadık
üzdük onu
üzduk

üzdük onu
“Medine’nin Gülü”nü
saldık kendimizi
işvenin kucağına
unuttuk

âh edemedik
hayıflanamadık
üzdük onu
üzdük