Uzaylı Şairinin Kahvaltı Masası

Lüzumsuzluklardan rafın olmamasından,
İlkel yaşantımızdan, sıkıntılarımızdan…

Masamız ki olmamış orijinal bir hâlde,
Derme çatma bir şey var kullanılır şekilde…

İster miydik bu şekil sıkıntıyla yaşamak?
Mecbur hâllerden olsa şahsım buna müstahak…

Ev dar olduğundan yerden yer edinmiştik,
Çok şey alsın diyerek amaç geliştirmiştik…

Raf benzeri şeyler eskilerden yapılı,
Masa benzeri bir şey tahtalarla çakılı…

En önde geniş boşluk kahvaltı tepsimize,
Önünde dar bir alan fare ve klavyemize…

Sol kolum üzerinde sürekli ilaçlarım,
Üstünde bir oluşum yanında kâğıtlarım…

Üst zeminde yazıcı onun üstü yine dolu,
Ivır zıvır kaplamış en arka ve de solu…

Ters çevrilmiş bir sehpa alt katında bardaklar,
Kaşık ve çatallarım bunlar her an lazımlar…

Çünkü mutfağımız yok ya da kullanılmıyor,
Hayvanlara ayrılmış onlar doyuruluyor…

Az evvel ki sehpamın üzerinde diz üstüm,
Her biri yukarıda bunlara yeter gücüm…

Onun arkasında da lazım olan gereçler,
Üstünde saat, mutlak gerek malzemeler…

Tam önümüzdeyse çaydanlık koymak için,
Sürekli yenilen şeyler yeme içmemiz için…

Masanın altı ise kedi yatakhanesi,
Kat kat bölmelerim var yatsın tüm silsilesi…

Kapalı alan değildir bunlar da Rab rızası,
Sağ kolumun altında kocaman çöp kovası…

Kova iki parçalı içindeki çöplerim,
Geniş alandaki yer atık ve gereçlerim…

Düzeneklerim de var şimdi izah etmeyim,
Laf lafı açar ise uzar bu dizelerim…

Ya oturduğum yerler ya arka taraflarım,
Ya başımın arkası pencerem ve de kapım…

Secdede zorlanırız yaşadığım yer kötü,
Alışkanlıktan olsa bize vermez ürküntü…

(2015)