Uzayda Yatan Kız Şiiri - Metehan Parlak

Penceresiydi gözlerim
Gökten evlerimin
Maviliği kalmamış Ökkeş’in
Unutulmuş bir hikayesiydi bu
Sanki kaybolmuş bir güneşin

Göz bebeklerimi büyüten ufuklarla
İşte orda bir kız yatıveriyor!
Havada süzülen şeffaf koltuklarda
Bulutsal bir hissiyatın bakış açısıyla
Daha ilerisinde arayabilmek derinleri
Ve yaşayabilmek için her bir geceyi
Daha çizgisi bozulmamış bir samanyoluyla

Mavi güllerin temsil ettiği...
İlimlerin bilimlerin teslimiyeti
Ebediyetin edebiyle uyuyan
Bir kızdı sanki uzayın misafir ettiği

Sen benim günüm,
Sen benim gecemsin
Bırakta şu seni gördüğüm
Zamansız bir anda
Mavi güller yeşersin
Uzayda yatan kıza...

Zamanlar yaratıyordu burada
Gözlerinden düşen ölü yıldızlarla
Onları yeniden yaşatacak ana toprağıyla
Daha dipleri görebilmek için yukarlarıyla
Elmacıklarının dipsiz çukuruyla
İşte o! Yatıyordu orada!
Işığı unutmuş karanlıkların anlamsız boşluğuyla

Mavi güllerin temsil ettiği....
İlimlerin bilimlerin teslimiyeti
Ebediyetin edebiyle uyuyan
Bir kızdı sanki uzayın misafir ettiği

Sen benim günüm,
Sen benim gecemsin
Bırakta şu seni gördüğüm
Zamansız bir anda
Mavi güller yeşersin
Uzayda yatan kıza...