Uzayan Mutluluk

UZAMAYAN MUTLULUK

Uzamayan mutluluk sarsıntıda
Son kez canlantı toplarken
Değişiklik oluverdi halinden.
Güman;
Canlanıverdi.
Sevenlerin tutsaklığını onaylayan
Karartı verdi…

Sonra gönüllerden akan
Aklar dökülürken
Dönmezlikten gelen özgürlük el açtı.
Ödül olarak bunları hiç istemezken
Gönüllerden akan aklar sarılıverdi.

Bir yalım kavuruverdi bunları
Sağa, sola vurdukça başlarını vurdular
Uzamayan mutluluk son buldu.

Sonunu hazırlayan olumsuzluğa
Zehir kusan gülüşleri sundular.
Uzamayan mutluluğa
İstekleri doyuncaya kadar güldüler
Ha ha, hahahaa…
- 28.01.1961 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul