Uzayan, Kısa Bir Aşk..

Yazılmaya çalışılan şiirler kalemin ucunda
Kağıt nazlı duruyor her defasında
Eller onu yırtmaya hazır birer kukla
Sözler kalmış geriye, anlamsız ve boş
Dedim ya geriye kalmış işte zaman içinde
Kelimeler susuyor gün ışığında
Gece fısıltılar başlıyor önce
Sonra bir uğultu kopuyor bir anda
Birden her seferinde yabancı gelen bir ses
Şarkı söylemeye başlıyor gecenin derin boşluğuna
Her seferinde duman kaplıyor odamı
Duman, yağmuru getiriyor geceme
Yağmur bir yağıyor, bir duruyor
Gece gitgide uzuyor
Uzayan her şey gibi gece de anlamını yitiriyor
Uzayan bir şarkı gibi
Uzayan bir aşk gibi
Uzayan bir hayat gibi
Anlamdan uzaklaşıyor
Anlamsızlıklar, solgunluğu getiriyor yanında
Solgunluk anlamsız bir hayalet gibi bakıyor geceye
Bir çakmak taşının sesi bozuyor şarkıları
Tüm hepsi bir kez daha girip çıkıyor sanki
Melankoli havuzuna
Hava ağırlaşıyor, şarkılar ağırlaşıyor, hayat ağırlaşıyor
Üzerimde gereksiz bir ağırlık
Anlam veremiyorum
Şarkılar susuyor, gece koyuluğuna geri dönüyor
Bir hayalet başucumda
O da benimle uyuyor