Uzayan Gece Şiiri - Otuz Delikli Uyku

UZAYAN GECE
Kalabalık bir yurt odasının
Ağır ranzaları ve yatakları.
Pembe çarşaflar ve battaniyeler.
Kalorifer peteği sıcak,
saat ertesi güne geçmiş.
Odadaki ışık sönmeyi bekliyor.
Geceye karışmak istercesine.
Yataklardaki hareketlilik
bir rahatsızlık belirtisi,
Kapat artık şu ışığı der gibi sayıklıyor, hâlden anlamazı.
Sıtma tutuyor karabasandan farkı yok.
Cama vuran yarışçı damlalar,
en hızlı ölene sanki hediye var.
İçimdeki yalnızlık öyle büyüyor.
Siyah tutuyor tüm renkleri belinden
Ay, gözümde ufak bir yıldız kadar.
Karanlıktan korkan yerim, sol iç tarafta.
Midemde bir bulantı,
yolculuğa çıksam içi dolu otobüs, sanki...
Kapattığımı düşündüğümde ışığın son çığlığı kulaklarımda...
Bu uzayan gecede
İpe giden ben, sallandıkça geceleyen sen.