Dünyalı arkadaşlarla,
Ay istikametinden,
Mars yönüne gidiyoruz,
Kafileler halinde.
Eskittik mavi dünyayı,
Yok ettik bütün yaşama dair
Her doğallığı her güzelliği.
Bir zamanlar dünyadan bakardık,
Üstünde durduğumuz kuru planetlere
Mavilikler, doyumsuz yeşillikler yok
El dokunduramadığımız kuru kayaçlar,
Her an başımızda yanan deli taşlar.
Dokunsak anında ölüm.
Yolumuz mars, Jüpiter, Uranüs
Beklide bir astreoid.
Yada kuyruklu yıldız umudumuz..
Biz bu hallere nasıl düştük
Nerde evler villa ve kaleler.
Yada kim düşürdü bizi bu yollara..?
Sormaya fırsat bırakmadı,
Kendi hazırladığımız felaketler.
27 mart 2007
Kayıt Tarihi : 26.6.2017 03:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Ertürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/26/uzay-yollarinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!