Uzay uzaylı dolu, dünyaca uyuyoruz,
İlkellikten bıkmadık, bu yüzden huzursuzuz…
Uzaylı denilince, trene bakar gibiyiz,
Varsanım zanlarıyla hakikat önemsemeyiz…
İstenilen de buydu biz, uzaklaştırıldık,
Rab’bimizden uzakta cehaletle karıldık…
(2000)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.2.2013 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!