Uzay Dünyadan.. Şiiri - Şerife Göksel

yillar dagitmis kendini
pejmurde günler
basibos gecip gider kapimin ønü
kaldirimlar eskiyip durur..
bir bardak su gibi
durur gøzümün ønünde hayaller
gelecek tedirgin
umutlar bicare..
Dünya dagitmis kendini
hercai günler
basibos kalemimle
yazip duruyoruz durmadan
bir ask gerek siire
yada hayata bir nefes
ne bileyim der gibi gecip giderken yillar...
serce kanatlariyla
suya vuruyor kabuslarin gülüsü
beklemeler hep ayni duraklarda..
yillar hep daginik..
günler hep pejmurde
aliskanliklar tekerleginde
beyni durur zorun..
bikkin odalar
bitkin yollar..
gøzleri kapali
saclari darmadagin
øylesine esen
endamli bir rüzgar..
yaslaniyorum derken yeseren agaclar
anlamsiz yaslar gøzlerinde yapraklarin..
su sessizlikten derinmi uzayin sessizligi diye sorarken
o kuyu
her gece
yildizlara..
yildizlar asik
yildizlar sagir..
Ay kadar kørdür kuyu...
o
bu kadar karanlik
ve o kadar dipsizmi?
Uzay
Dünya´dan
diye sorarken
beklemek coktan gitmistir
o´nu duymadan..