Uzay Çağı Şiiri - Şaban Yıldız

Uzay çağındayız ya hani
İnsanların her biri
Ayrı bir gezegende
Herkes kurmuş dünyasını
Kimseler bilmez kimseyi

Uzay çağındayız ya hani
Keşfettik gezegenleri evreni
Nedendir dersin
Anlamakta zorlanıyoruz birbirimizi

Uzay çağındayız ya hani
Boşlukta ayaklarımız
Yere kolay basmaz
Acayip ki artı yalnızlığımız
Oysa iletişim çağı yirmibirinci yüzyıldayız

Kaybolduk bu sistemde
Kara delikler açıldı kalbimizde
Zühre sirius merkür
Ağlar oldu halimize

Uzay çağındayız ya hani
Sıkıldık yıkılası dünyadan
Sığmıyoruz dünyaya
Bir yol arıyoruz semaya

Uzay çağındayız ya hani
Bitmiyor endişeler
Rahat değil kafalar
Artı bunalımlar intiharlar

Evren genişliyor
Yürekler daralıyor
Evren tekamül ediyor
İnsanlar geride kalıyor

Uzay çağındayız ya hani
Işık hızında değişiyor insanlar
Işık hızında aşklar sevgiler
Hız nefessiz bırakıyor yavaşla

Uzay çağındayız ya hani
Evrim geçirmekte her şey
İkilemde insanlar
İkilemde mevsimler

Uzay çağındayız ya hani
Unutuldu mana
Madde ile tartılır mutluluklar
Menfaat üzerine kurulu dostluklar

Uzay çağındayız ya hani
Artıkça envai çeşit aşımız
Farklı oynar oldu
Kıçımız başımız

Uzay çağındayız ya hani
Muasır medeniyetler ile yarıştayız
Klavuzumuz kargalar bu yüzden
Pisliğe battı her yanımız

Uzay çağındayız ya hani
Ölmüşüz yok ağlayanımız
Hasiru dünya vel ahire ayeti
Terceme-i halimiz