Uzattığın Tas Boş Kalmaz

Ava gidip dönmeyen var,
Dua edip ummayan var,
Nazar edip görmeyen var,
İnsanların içersinde.

Kimindeki kulak sağır,
Kimi taştan daha ağır,
Kiminde kalp olmuş yağır,
Kalmış gerçek ötesinde.

Tapanlar var paralara,
Gülenler var yaralara,
Kimi çıkmış baharlara
Köprülerin berisinde.

Kimi yatmış, besleniyor,
Kimi bıkmış, uslanıyor,
Kimi kana yaslanıyor
Perdelerin gerisinde.

Kimi girmiş arbedeye,
Kimi doymuş debdebeye,
Kimi dalmış bir heybeye
Tüm ömrünün yarısında.

Kimi aşsız ekmeksizdir,
Kimi korkak, yüreksizdir,
Kimi boştur, emeksizdir
Ölüm-dirim kavgasında.

Ölüp ölüp gelen yoktur,
Var olmayı bilen yoktur,
O perdeyi delen yoktur
Ne var diye arkasında.

Barlıoğlu diyor; olmaz,
Su akarken boş durulmaz,
Uzattığın tas boş kalmaz
Bu hamamın kurnasında.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 12-13/412)