Uzatmaz Kimse Elini Şiiri - Yavuz Erdin

Tatsız hatıralardır dört bir yanımı saran.
Ondan sebep hiçbir yürek bana yanmaz,
Buza dönerler soğuğumdan.
Sanki şu hallere gelişimin,
Tek sorumlusu benmişim gibi.
Donuk halimden çekinirler,
Uzatmaz kimse elini.

Oysa kaynağı kurumaz bir dere gibiydim,
Birleşirdim usulca sevgi pınarlarıyla.
Sevgiye susamış yürekler,
İçerdi suyumdan kana kana.
Kana kana içenler,
Gün gelip minnetsiz olduklarında.
Soluk halimden çekinirler,
Uzatmaz kimse elini bana.

Uzatmayın be uzatmayın,
Sanki çokta umrumda.
Bana tesir etmiyor,
Yaptığınız onca vefasizlıkta.
Artık kökten degistirdim içimi dışımı,
Ve hitabet tarzımı haberiniz ola.
Cüretkar halimden çekinecekler,
Uzatamayacak kimse elini bana.

Emin olun bugün değilse yarın,
Kaldıracağım yüreğimi tekrar ayağa.
Ve hayatımdaki tatsız hatıralarıda,
Yok edeceğim çok ama çok hızlıca.
Ruhumu huzura erdirip,
Yolumu ve bahtımı düzelttiğim anda,
Ben çekeceğim kendimi sizlerden
Çok arayacaksınız ellerimi boşlukta.
Elbet... Elbet bitecek yürüdüğüm engebeli yollar
Elbet hayal ettiğim herşeyin de sırası gelecek,
Sizler için şu hayatta.