Uzatmalı Sevmelerim Şiiri - Bahçe Ee

Hep seni oturtuyor karşıma zaman
Hep seninle defnediyor günleri 
Gecenin rahminde büyüyorsun 
Rahmimde
Sonra kazıyorum ruhumdaki yatağını 
Engelleyemiyorum
Kalbimde örttüğüm çukuru açmanı
Ve tekrar tekrar heybene doldurmanı
Vakitli vakitsiz alıyorsun ya yüreğine
Kepenklerini çektiğin her gerçeğin önüne 
Düşürüyorum düşlerimi 

Nazarına emanet bıraktığım gözlerime
Yoksunluğunu izah edemedim
Şehrinin neden izbe olduğunu bana
Neden gölgeni kuşandığımı
Bazı şarkıların kulağımda kalışını
Bulutların kirpiklerimde oluşunu

Gırtlağımı yırtan bir kemik oluyor şiir 
Söz 
Çalgının en kısık yerinde dağıtıyor kendini
Ayrılığın pençesinde
Çığlığını boşaltıyor tüm suslar
Uzun itiraflar döksem de nafile cümlelere 
Namahrem çünkü aklım kalbime
Hangi mevsime taşınsam renksiz
Bu eylül de
Yapraklarla düşürdüm sevmelerimi
Zaman da vuslata koşmuyor zaten
Kıpkırmızı harflerin tırnakları
Dilimdeki acıyı arzuluyor

Ne çöl kaldı
Inzivaya çekilecek sevgilinin serabına
Ne dağ kaldı
Delip yorgun düşmek için yamacına
Bedenin cennetinde
Kutsallığını atmış alnından 
Acının batan telleriyle boşaltıyor şehvetini

Gece emziremezse çilesini çekmediği aşkı
Zifiri hüzünlerde aç kalır gün ışığı

Feyza