Uzat Ellerini Yaşama! … Şiiri - Gülayşe ...

Boyu, posu, endamı, duruşu,
Hele samimi içten el sıkışı
Kucaklayışı anlayışı bakışı
Görenlere bir daha baktırır…
Sohbetine, çayına, misafirperverliğine,
Gülüşüne, hayata bakışına,
Yaşama tutunuşuna
Hayrandım ben İsmail Abi! …
Sevgiyle bakan göz süzüşüne,
Konuşurken içimi görüşüne
Saygına, sevgine,
Bir baba gibi kucaklayışına
Özlerdim ben İsmail Abi! …
Hasta dediler koştum…
Tanıdın beni sarıldın’’ vah ‘’ile
Yine sımsıcak baktın, eridim…
Sessizdin, suskun…
Bekliyordun, bilmeden ecelini bile
O masum çocukluğunu görünce
Yandı yüreğim,
Aktı yaşlarım içime…
Ne oldu sana İsmail Abi?
Ah! dağ gibi adamdın!
Yıkılmazdın sen!
Yenik mi düştün ufacık bir tümöre? ….
Hadi kalk! ...
Yine şakı bübül gibi
Yine doğ sevenlerin üstüne
Güneş gibi
Parla ay ile yıldız gibi…
Gülmeyi unutan dudakların gülsün
Coş eğlen şen çocuklar gibi
Yenik düşme hayata
Uzat ellerini yaşama…

09/10/2010