Uzat Ellerini - Al Senin Olsun

Değerli Dost Ramazan Boran'ın *Al Senin Olsun Şiirine naziredir. Terlesin kelebekler şehri yüzünde, Sarayında Anka’nın beyaz gülleri Öksüz bir çocuğun gümüş kokulu düşleriyim Sofrasında hüzün, ikramında ateş Düşler ocağının aşk meyhanesinde Sönmeye mühürlü, Hârında titreyen külleriyim Varsın...değmesin dağlarıma ''mihriban sultanı güneş'' Hislerime demirlemeyen, Ve asumanın yedi renginde yitip giden Gökkuşağının siyah gözleriyim Aldanırsan esmerliğine, Bir gece vakti, Dokununca ayazın elleri, Gözlerine ölüm gibi düşerim Gece cüppesinden şakağıma umarsızca serpilen Kar desenli yıldızların gülüşleriyim Gel de boğdur dudaklarında Al senin olsun...! Islak satırlar arasında, adsız denizlerin dalgalarında yüzen mahşer Hasreti vurmuş kıyılara Sevda güdümlü nâr çiçeğim Gülmeyi buzullarda unutmuş, izsiz, yaralı bir güneş Issız dağ başıdır serinliğim Üfürdüm tozunu anılarımın Atlasımın deltasına tespih taneleri gibi dağılan Yaşanmamış günlerim Bir zamanlar... Gül iken kül olan sevincim Al senin olsun...! Heybesinde hüzün, Dörtnala koşan mor bir atın yelesinde titreyen ateş böceğim Mermerinde nal sesleri, Kırılan hayallerim Fırtınayla fingirdeşen dudaklarım Gözlerimde dondurulmuş ay ışığına Söyle ben ne diyeceğim Kum saatiyle söyleşirken, Yüzümde karanlık dağların paslı gece uykusunda Eylül bakışlı, Çamur renkli gözlerim Yalnızlık tarlasında gezgin, Harman sarısı İkindiye uzanan gölgelerim... Hücrem şimdi çırılçıplak Antlara, en soylu acılara giydirdiğin gömleğim Al senin olsun...! Ramazan Boran