Uzat Ellerini Şiiri - Mert Terzibaşı

Uzat bana elini,tut ellerimi!
Alıp götüreyim seni karanlık düşlerinden,
Bir yolculuk yapalım evrenin kalbine seninle…
Güneşli düşler gelsin peşimiz sıra,
Kenetlenmiş ellerimiz ısıtsın bizi…
Güneşte yansın karanlık düşlerimiz,
Uzat bana elini,tut ellerimi!
Kaybolalım koca bi sessizlik içinde,
Sessizlik bulsun ruhumuzu,
Ciğerlerimize çekelim ıslak çimen kokusunu,
Toprak olalım; kök salsın sevgimiz içimizde,
Saklı yaralarımızı sarsın ruhlarımız…
Gel,tut ellerimi,bırak dönsün başımız sarhoşluktan,
Korkmadan yaşayalım bu mutluluğu,
Yeniden yaşayalım bu hayat masalını…
İçimizdeki yalnızlığı saklamak için gülmeyelim bu sefer,
Gülmek için gülelim,mutluluktan gülelim;
Meydan okurcasına hayata içten bi kahkaha atalım…
Yansın biz güldükçe karanlık düşlerimiz,
El ele,göz göze beraber saralım yaralarımızı,
Tut ellerimi,alıp başımızı gidelim sakin sulara…
Karanlık okyanuslara yollama yeniden yüreğimi;
Bırak sende,inci tanesi gözlerinde boğulayım…
Gel,uzat elini,tut sana uzattığım ellerimi;
Yelken açalım senle engin sulara,
Dindirelim içimizdeki fırtınaları;
Demir atalım mutluluk limanına,gülümseyelim inatla…
Derin bir nefes al sessizlik içinde;
Ciğerlerine doldur ıslak çimen kokusunu,
Evreni hisset yüreğinde yeniden…
Gel,tut sana uzanmış ellerimi;
Özlediğin düşlerini hisset yeniden…